روزنامه خراسان نوشت: سوال مهم این است که چرا آمریکا به ونزوئلا طمع پیدا کرده؟ ونزوئلا بزرگترین دارنده نفت دنیاست اما به علت تحریمهای آمریکا و ناتوانی در تکیه به صنعت داخلی، کمتر از یک میلیون بشکه در روز تولید کرده است. احتمالا ترامپ به دنبال آن است تا یک بار برای همیشه از مسئله قیمت نفت رهایی یابد تا بتواند به راحتی پروندههای غیرقابل حل خود در جنگ اوکراین، خاورمیانه و از همه مهمتر چین را حل کند. مسئله این است که تقریبا در تمام این پروندهها، هرگونه اقدام خشن و رادیکالی موجب افزایش قیمت نفت خواهد شد و این مسئله برای اقتصاد داخلی آمریکا مانند سم سریع عمل خواهد کرد. لذا باید منبعی جدید به بازار عرضه شود که بتوان از هرگونه تنش نفتی احتمالی جلوگیری کرد. به یاد بیاورید که با انقلاب نفت شل در دهه ۲۰۱۰، آمریکا توانست ایران را از بازار نفت بیرون بیندازد و تا ۹۰ درصد از نیازهای جدید بازار نفت را پاسخ دهد.
معادله نفت در ونزوئلا و تاثیر آن بر آینده ایران
حالا با پیدا شدن یک منبع جدید نفتی و وارد شدن آن به بازار، ممکن است همین ضربه دوباره به ایران و حتی روسیه اصابت کند. به ویژه آن که مسئله امروز آمریکا متوقف کردن ناوگان سایه روسیه و ایران است. درواقع آمریکا میخواهد یک پشتیبان نفت داشته باشد تا بعد بتواند وارد بازی خطرناک توقیف کشتیهای تحریمی و اتفاقات بعد از آن شود. چیزی که امروز به خاطر ریسکهای قیمتی نفت برای آمریکا ممکن نیست. پس باید دقت کنیم که آنچه در دریای کارائیب میگذرد، مستقیما به ما و آینده ما مرتبط است. از طرف دیگر آمریکا احتمالا به دنبال آن است تا با به دست گرفتن کریدورهای آبی، به چین هم فشار بیاورد. تنگه مالاکا هم اکنون تا حد قابل توجهی در سیطره آمریکاست. نقطه کانونی بعدی تنگه هرمز، خلیج عدن و سپس کانال پاناماست. به نظر میرسد آمریکا سعی دارد تا برای هر کدام یک برنامه مخصوص را اجرا کند. این ها به ما یادآوری میکند که در دوران کنونی، قدرت سخت باید در دستور کار تمام کشورهایی باشد که میخواهند از این پیچ تاریخی عبور کنند.
با وجود تمام این نمایش قدرت در کارائیب، بازهم ممکن است که ناگهان آتشی در منطقه خودمان هم شروع شود. یعنی ممکن است این نمایش برای فریب محور مقاومت باشد. البته بیشتر از آن جهت که پروژه کودتای داخلی در ونزوئلا فعلا به نتیجه نرسیده و آمریکا برای عملیات خود محدودیتی داشته باشد. والا پرونده ونزوئلا بر دیگر پروندهها تقدم دارد. لذا با نتیجهبخش نبودن ارعاب در آن نقطه، ممکن است ناگهان در لبنان اتفاقاتی رخ دهد. رفتار نظامی و اطلاعاتی، سیاسی و رسانهای دشمن نشان از آن دارد که هم رژیم و هم آمریکا در حال زمینهسازی برای آتشافروزی جدید در جنوب لبنان هستند. آمریکا سعی دارد تا پرونده محور مقاومت را یک بار برای همیشه ببندد. حالا که در غزه آتش کمی فروکش کرده، باید جای دیگری روشن شود. همان طور که ترامپ تمام این پروندهها را به صورت زنجیرهای میبیند، ما هم باید آن را زنجیر شده ببینیم. والا از ارتباط راهبردی موضوعات عقب خواهیم ماند. آمادگی برای سناریوهای مختلف و همچنین یکپارچهسازی حداکثری جبههها باید در دستور کار باشد.هدف ایران درباره ونزوئلا نیز باید این باشد که از سقوط احتمالی دولت کاراکاس تا جای ممکن جلوگیری کند. چون این سقوط به معنای افزایش شدید فشار بر ایران خواهد بود. افزایش بازدارندگی در این کشور در جهت جلوگیری از هرگونه جنگ، بهترین گزینه است.
